[ Pobierz całość w formacie PDF ]
doznaniach, które Pan Bóg dopuszcza. Jeśli mówimy o mistyce kabalistów, którzy mają
pojęcie Boga przeciwstawne do naszego i dążą po odwrotnej do naszej drodze
doskonałości , to jest rzeczą oczywistą, że ich przeżycia mistyczne są związane z relacją ze
światem duchów zbuntowanych. W literaturze kabalistycznej nazywanie tych rzeczy za
pomocą pojęcia mistyka jest celowe, by chrześcijanom mącić w głowach. Trzeba więc
pamiętać, że to, co dla kabalistów jest mistyką, dla nas jest opętaniem, i w takim znaczeniu
używamy terminu mistyka w odniesieniu do nich.
Całkowite zdemonizowanie kabały nastąpiło za sprawą kabalisty-mistyka Izaaka ben
Salomona Lurii (1534-1572), zwanego Lwem. Ponieważ jego mistyka, wybitnie
okultystyczna i teozoficzna (głosząca m.in. osiąganie stanu boskości na drodze reinkarnacji -
łańcucha kolejnych wcieleń), pokrywała się z aspiracjami narodu żydowskiego, od roku 1630
stała się teologią całego judaizmu.
W objawieniach udzielonych Izaakowi Lurii w czasie przeżyć mistycznych poznał on nowe
zadania stojące przed Izraelem. Dane mu było poznać, że proces emanacji En-Sof zakończył
się kosmiczną katastrofą. Pod naporem promieniowania En-Sof pękło dziesiąte (ostatnie
naczynie) Sefirot Szechina, która w następstwie tonie w chaosie, a potłuczone skorupy
14
uniemożliwiają osiągnięcie żydom celu, to jest przyjścia mesjasza i nastania królestwa En-
Sof.
Kabała luriańska wzywa żydów do wybawienia z tych tarapatów boga. Zadaniem ich staje się
wielkie dzieło naprawy (tikkun) - odkupienie. Ma ono pobudzić drzemiące w nich iskry
boskości do wysiłku, by na drodze dobrych uczynków na dole doprowadzić do regeneracji
sefirotycznego porządku na górze . Co oznaczają te dobre uczynki? Otóż, czy dany uczynek
jest dobry według Lurii i decyduje wyłącznie wewnętrzna intencja jego sprawcy. Tu
odnajdujemy zródło relatywizmu, tak bardzo dziś niszczącego cywilizację zbudowaną na
obiektywnych wartościach chrześcijańskich.
Ortodoksyjny judaizm rabinistyczny (instytucjonalny, oparty o strukturę synagog), uznawał
za czyny zasługujące studiowanie ksiąg Starego Testamentu i przestrzeganie jego prawa i
przykazań, za co spodziewał się od Boga nagrody. Judaizm kabalistyczny za zasługujący
uznał natomiast tikkun - dzieło naprawy poprzez praktyki podyktowane przez kabałę. W
kabale, jak wiemy, dobrym, bo mocą ich boga sprawionym uczynkiem, są przede wszystkim
czary i wszelka magia.
Izaak Luria wraz ze skupioną wokół niego grupą kabalistów nauczał, że proces odkupienia ,
którego duszą są religijne działania żydów, już jest w fazie końcowej. Gdy ono nastąpi,
jego przejawem będzie przyjście mesjasza. Dlatego mesjasza nie trzeba oczekiwać, ale trzeba
go wykreować, a każdy żyd ma w tym dziele udział.
Mistycyzm Izaaka Lurii stał się podwaliną ruchów mesjańskich w następnych wiekach.
Pierwszym z nich był sabataizm, drugim chasydyzm, a trzecim frankizm, ale również
ubocznym skutkiem mistycyzmu Izaaka Lurii była haskala. Zarówno haskala, jak i frankizm
były ruchami przeciwstawnymi do chasydyzmu i wzajemnie się zwalczającymi. Te
mesjańskie ruchy i dalsze mutacje judaizmu kabalistycznego omówimy, bo one dopiero
pozwolą nam zrozumieć obecną sytuację w Polsce i świecie.
Założycielem ruchu sabatajskiego był Sabataj Cwi ze Smyrny (1626-1676), uważany za
wcielenie mesjasza. Miał on kilka przeżyć mistycznych, w których został pouczony o swej
roli mesjasza i w jaki sposób ma ją wypełnić. Pierwsze oświecenie wypadło w znamiennym
roku 1648, na ten bowiem rok Sefer-ha-Zohar wyznaczyła datę zbawienia. Głos boży (bat
kol) przemówił do niego: Ty jesteś zbawcą Izraela, Mesjaszem, synem dawidowym,
pomazańcem Boga jakubowego, ty zbawisz Izrael i zbierzesz go z czterech krańców ziemi w
Jerozolimie .
Chociaż w następstwie tego przesłania ujawnił się żydom jako ich nowy mesjasz, nikt nie brał
go na serio, gdyż sposób jego postępowania zdradzał oznaki choroby psychicznej. W stanach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]